Jostedalsbreen på langs - dag 5 - På Norges tak!

4. mai. For ein dag! For eit land! Ei gneistrande verd i sterke fargar møtte oss utanfor teltet. Her var det berre å pakke og starte opp! Strålande sol og bitande kulde. Heilt greit.

Beste tomta i "byen"

Klar til ny dyst. 

Vi trudde vi såg eit skispor der framme, og det verka ikkje så logisk. Då vi skulle til å krysse det var det slett ikkje ski...

Eit einsleg reinsdyr har vore midt inne på Jostedalsbreen!

Her er toppen på Briksdalsbreen

Bokstavleg på Norges tak - og uendelege kvite vidder å ta laus på.

HORNELEN! 

Eg er nesten i fistel når eg ser ein kjent profil i vest. Starta sjølvsagt å sjå etter Alden, men den gøymte seg i disen..

I eigne spor på urørt snø. Lett terreng. Trått føre. Vindstille, sol og varmt vatn på drikkeflaskene fraus etter to timar ute. Vi tippa meir enn 15 minus?

Kvitekoll hadde pynta seg.

Tjøtabreen fell ned mot høgre med kjente fjell i Sunnfjord bak: Kvamshesten, Heilevangstaurane og Blegja.

Bak Kvitkoll dukka Hurrungane opp. Storen og Austbotntind klarte vi å plukke ut. Hurrarop og jubel! Vi sette pris på ALT vi fekk sjå etter dei siste dagane i kvitt og grått.

Therese på kanten ved Ramnane

Ved Ramnane kom vi inn på spor frå ei større gruppe som hadde hatt leir der (Sogn og Fjordane Turlag fann vi ut i ettertid). Dei hadde etterlete seg eit glitrande skispor som hadde frose fast og fint til oss. 

Halo heile dagen.

Sola var sterk, men minusgradene overdøyvde all varme frå ho.

Kattanakken nede til høgre. Rustøyfjellet dominerar til venstre. Bak i horisonten er det kjenningar på Sunnmøre; Eidskyrkja, Sunndalsnipa, Skårasalen

Sunnmørsalpar med Hornindalsrokken i midten og Kvitegga til høgre.

Nina og Lodalskåpa. Kåpa viste seg fram i all si glans no når vi var på betryggande avstand. 

Tilbakeblikk over dei kvite viddene vi har gått siste dagane. Jostedalsbreen avdeling nord. 

Lunsj på 1900 meter over havet. Godt å berre ta lunsjen ute, utan telt, med utsikt! Tasleriet i horisonten er Jotunheimen. 

Eg er på Jostedalsbreen og kosar meg!! (Foto: Therese Moe Øye)

GLIIIS! neste etappe er 5 km med nedoverbakke...

Vi fekk av fellene (kortfeller) for første gong på turen. Blå swix. Vi hadde ikkje noko kaldare med.. Smøring i kombinasjon med nedoverbakke gjorde at skigåinga vart superlett og tempoet auka med ca 100 %. Det var herleg befriande å berre suse avgarde, og sjå ned på fjellheimar i Sogn og Sunnfjord. Norges tak. Susar avgarde. 

Jølsterfjell og nedkøyring til Bings gryte.

Bings gryte er ein vindformasjon på eit smalt punkt ved breen. Den var i grunn kul: Kanskje 15 meter djup, ei stor hole, men ikkje særleg fotogen. På med fellar og ny liten overbakke. Vel oppe ved Grensevarden fekk vi ny utsikt. Er det ikkje der vi har tenkt oss ned? Eg ropte ut, peika og var ivrig. Eg meinte å kjenne att landskapet frå kartet. Snoadvarden og Kvannebakknova ned mot Strupen i Jøster, og rett på Befringsstølen. Vi var kanskje 6-7 km unna i luftlinje. - Kva for ein rygg trur du det er? spør Therese. - Den med skavlane?

Kvannebakknova. Fin rygg ut av breen, fin rygg ned. Ein bitteliten hake i mellom der. 20 meter stup og ein j...diger snøskavl. DEN hadde vi ikkje teke høgde for i planlegginga gitt. 

Vi gjekk vidare til der vi skulle ta av frå skispora til Fjærland. Kort strategimøte. Alle hadde vel tenkt litt. Kva gjer vi med den skavlen? Kjem vi oss forbi? Kvar kan vi ellers gå ned?

Oppsummert hadde vi to alternativ: 1. Gå ut til Kvannbakknova og skavlane, og satse på at det på mirakuløst vis ikkje var vanskeleg å komme seg trygt forbi skavlen i morgon tidleg. 2. Følge skispora til ei stor gruppe ned Supphellebreen til Fjærland. Sjølv om våre kart stoppa midt på Supphellebreen, så visste vi at gruppa måtte ha gått til Flatbrehytta og ned. Flatbrehytta, here we come - samrøystes. Snøskavlar i fjellet i mai er ikkje noko vi leikar med. 

Supphellenipa (1731 moh)

Då fekk vi med oss ein lekker topp til på vegen. Supphellenipa viste veg, og vi la kilometrane fort bak oss. Lunsj 2 vart utsett, og vi putta på med snacks for å halde det gåande litt til. 

Supphellebreen var snødekt og gruppa før oss hadde ikkje vore i taulag, det såg vi greit på spora. Suse avgarde. Easypeasy.

Flatbreen. 

Heile Supphellebreen og Flatbreen staka vi avgarde. Når EG kan stake med pulk er det greie forhold. Dermed var den siste muskelgruppa vi ikkje hadde brukt før på turen aktivisert.

Ut av breen - inn i Soria Moria- land?

Toppen av skaret ned mot Flatbrehytta. Lekkert! Nydeleg utsikt ned i Fjærlandsfjorden.

Rart å sjå fjord, skog og landskap med meir fasong og farge att etter mange dagar på breen. 

Vi greidde det! Eg er snart ferdig med Jostedalsbreen (for denne gong) og er strålande fornøgd! (Foto: Nina Haugstad)

Vi måtte vere litt turistar her oppe og nyte. Det var utruleg fint. Klokka var åtte då vi kom til Flatbrehytta. Vi hadde i teorien tid til å gå ned til Fjærland før det vart mørkt. Siste bussen til Stryn var utanfor rekkevidde.  Måndagen som jobbdag var i grunn gått fløyten same kor vi snudde på det. Er det verd å bruke siste kreftene på å gå ned no? Svaret var nei. Vi trong mat og hadde ein lang tur bak oss. 1000 høgdemeter med 30 kg på ryggen krev sitt, og det var greit å ta natta her.  Greit, vi er ein halv dag forsinka. Vi gjer ferdig turen med stil. Det vart overnatting på Flatbrehytta.  Det var mobildekning og vi fekk varsla både familie og jobbar. 

Flatbrehytta

Siste vassmeltinga i ein litt anna setting. Det var mildt (relativt) og godt i lia.

Flatbrehytta er privat og åpen. Her er det basert på tillit. Eg likar å bu i eit land der slikt går an. Det var ei fin avrunding på turen å ta kveld her. 

Kart dag 5 

28 km luftlinje

ca 350 høgdemeter opp fordelt på 3 kneiker

ca 1000 høgdemeter nedover

Dag 6

Frå Flatbrehytta og ned - 3 km 1000 høgdemeter (ok då, 970 for å vere nøyaktig..). 

Grisebratt ned frå Flatbrehytta. Kos å komme ned i våren etterkvart. Skogfiol og Jonsokblom (!) ved stien. 

Eg vog sekken med ski og pulk då eg kom heim: 31,5 kg. Det er litt meir enn eg likar å bere, men det gjekk faktisk greit. Vi brukte omlag 2,5 time ned. 

Drosja i Fjærland kom med hengar 5 minutt etter at vi hadde ringt. I tillegg til å vere hyggeleg og rask hadde drosjesjåføren full kontroll på bussrutene. Fortare enn svint satt vi på rett buss med nasen heimover. Kjempeservice!

Betryggande at vi etter 5 dagar i same telt framleis snakka med kvarandre, og fabulerte om nye turar på bussen heim.

Takk for turen Nina og Therese! 

Link til dag 1 

Link til dag 2

Link til dag 3

Link til dag 4