onsdag 7. mai 2014

Jostedalsbreen på langs - dag 2. Dei tre S-ane

01.05. Dag 2.

Opp ryggen frå Merradalsbotn. 

Langfell og slit frå første stavtak. Vi hadde studert ryggen i går, og var motiverte og klare. Målretta angrep på høgdemetrane.

Morenelandskap! Kvar er det best å gå inn på breen?

Små maur i stort landskap.

Sikilbreen!

Sikilbreen var dekt av pudder. Kvitt og fint. Bakken var slik at eg klødde etter randoneeski og fridom frå pulk og bagasje. Her kunne eg ha susa nedover gitt! Sola steika og brann. Motbakken på sjølve ryggen var lettare enn frykta og motbakken på breen var slak og fin. Stemninga var høg og eg kosa meg i bakkane. 

På toppen - og utsikta mot Sygneskarsbreen openberrar seg (Foto: Therese Moe Øye). 

Eg var ikkje førebudd. Landskapet tok pusten frå meg! Sygneskarsbreen låg som eit mjukt teppe mellom runde fjell og bratte sider. Konturane av brefall i alle retningar, medan vi sjølve stod på toppen. Verda var så kvit og rein. Himmelen har eg ikkje sett blåare. Overraska og himmelfalne. Er det slik det er her? 

Vi tok lunsj i overgangen mellom breane på 1600 meter over havet. Rompa ned på pulken. Lite prat. Mykje nyting. Berre desse minutta her i dette landskapet bada i sol var verdt turen. Det er heilt umogleg å få det fram på bilde, men bilda på netthinna vert sittande lenge. Dei som tek turen rett opp Erdalsbreen går glipp av eit vakkert landskap i nord!

Sygneskarsbreen mot Rundeggi

Grått mot vest (breen fell mot Sygneskarsvatna her)

Vi la kursen mellom Kubben og Storenosa. Det vart gråare. Nina teipa det første gnagsåret på turen. Ved Storenosa vart det grått og etterkvart whiteout. Kompasskurs. Innimellom letta det litt slik at vi fekk eit glimt av terrenget. Går vi i ring? No er det om å gjere at vi ikkje går rett ned i Erdalen altså... God navigering og ein dose instinkt. Alle ventar å treffe spora frå gruppene som vi veit er på veg opp Erdalen. Både turlag og kommersielle grupper skal gå i helga. Det lettar litt, og brått ser vi eit glimt av Lodalskåpa. Vi er på rett veg! Vi skal fram på kanten der.  

Det første glimtet av Småttene. 
Det mest frykta partiet på turen. Dette strekket har eg kvidd meg til i eit halvt år. 

Skodda kjem og går. Vi er på kanten av Lodalsbrekka. Dette er og eit brefall vi er usikre på. Her vert det gått ned både med og utan tau. Det er ingen spor vi kan sjå. Duvande kvite viddebrefall var bytta ut med svarte hamrar, skrikande sprekker og blå blokker. Strupebreen rett ved var styggare enn Småttene. Ingen av dei var innbydande eller gjestmilde. Bodskapen var klar: Prøv deg så skal du få sjå din lisje dritt!!!

Skal vi gå eller skal vi vente? Eg var iskald. Iskald som i pinnfrosen. Klokka var sju og vi hadde krefter att. Samstundes var alle mentalt slitne etter timar med whiteout. Alle var kalde. Vi viste ikkje heilt korleis vi skulle angripe brekka. Heilt klart i venstre side, men så? Bør vi gå i tau? Er den køyrbar på ski? Det kom eit taulag til, og dei la seg i ro for natta. Dei neste strekka var slik at om vi begynte på dei måtte vi fullføre. Dei var så lange at det kom til  verte langt på natt før vi var ferdige med dei. Og det var byger, skoddelag og innimellom total whiteout. Elle melle - vi slo og leir for natta. Det var ei velsigning å få tatt ein spade og begynt å grave kuldegrop. Graving med dunjakka på og varmen kom sakte men sikkert tilbake i skrotten. Ahhhh....

Mellom skoddebygene såg vi eit taulag heilt øvst i Småttene. Det kom ei lita gruppe til, og dei susa på ski nedover brekka. Vi hadde gjort vårt val, og stod for det. Alle innsåg vi vel at vi var litt etter skjema, men at det måtte vere greit. Som kompensasjon sette vi vekkeklokka på 06.00.

Basecamp Lodalsbrekka

Nina hadde lånt sekk og dukka brått opp med... ja MØBELKNOTTAR! Kjekt å ha? Det vart fliring og spekulasjonar på kva eigentleg eigaren av sekken skulle med møbelknottar på tur. 

Kart over rute dag 2

16 km
400 høgdemeter opp i starten
Eindel duvande slake høgdemeter opp og ned på breen.

Dei tre S-ane var Sikilbreen, Sygneskarsbreen og Storenosa. Vi skulle gjerne ha tatt den 4. og, Småttene, men i morgon er det ei ny dag med nye krefter og moglegheiter.  

1 kommentar:

  1. Herreguuuud! for nokre tøffe damer dokke er! Og sjøl om bilda nok ikkje yte plassen rettferdighet, (veit korleis foto er) så virker det virkelig himmelsk der <3
    Må stikke, lese neste avsnitt...

    SvarSlett