Ser lovande ut? Det er noko kvitt innanfor toppane der vel?
Rutebilstasjonen Stryn. Tre spente damer. Ein utskremt men avbalansert sjåfør. Mykje bagasje. Stø kurs mot fjellet. - Aiaiai, her har det smelta mykje snø sidan vi var her sist (påska)! Sjåføren minna oss på at han sparte oss for omlag tusen høgdemeter no, med eit stort glis på kjøpet. Kveld. Grotli høgfjellshotell. Vi var venta og var omlag dei einaste gjestane på hotellet. Tre damer i ullundertøy på eit heilt høgfjellshotell.
Startar med ein skål!
Må feire medan vi kan... Her kan vi framleis feire at vi har komme oss på tur. Pakka er pakka og gløymt er gløymt.
Straks klappet og klart..
Grotli høgfjellshotell er eit sjarmerande og fint hotell med ein beint fram nydeleg frukost. I tillegg er det eit fantastisk utgangspunkt for turar. Danskehytta, Skridulaupen eller som oss. Sørover. Mot den store breen. Den største.
På scooterspor innover gamle Strynefjellsvegen. Nok ein nasjonal turistveg på ski. Eg kan venne meg til dette.
Heillstuguvatnet var flatt og fint. Silkeføre og ein mjuk start. Godt å få varma opp litt.
For eit land! Og for ein natur!
Solskin og Skridulaupen baki der. Berre velstand. Mårådalen here we come!
Ein time seiare vert vi jekka ned eit par hakk.
Frå sommarski til vintertur på eit blunk...Lunsj i byga.
Klabb og babb.
Mårådalen er akkurat flat nok og lang nok til at det er litt irriterande med klabbeføre. Innover dalen fekk vi vår første smak av whiteout. Kompass og kart var på plass og vi gav ikkje opp. Oppover og innover. Kvitt i kvitt. Til det brått klarna opp og vi stod framom det første brefallet på turen.
Mårådalsbreen
Her starta den første skikkelege motbakken på turen. Langfellane måtte på for nokon av oss (les: meg). Svetten sila. Opp kom vi. Opp til Nordpolen og iskald vind.
Sikilbreen. Denne skal vi opp på. Då er vi inne på sjølvaste Jostedalsbreområdet.
Over første høgdedraget. Idyll men iskaldt. Vi skimtar ryggen vi skal gå opp seinare på andre sida av dalen. Myse. Vurdere. Korleis vert det å gå opp der tru? Først skal vi ned att.
Nedover med pulk kan vere like utfordrande som opp. Denne bakken var bratt nok til at pulken fekk fare først og vi gjekk på beina. Effektivt. Eg begynnar å skjønne kva Therese har snakka om når "parispulk", "taudrag" og "fleksibelt oppsett" har vore nemnt i same setning.
Kveld i Merradalsbotn.
Dilemma: Skal vi halde fram litt til eller slå leir? Vi viste at det var mykje vind og iskaldt høgare oppe, og det var fint og stilt i dalbotnen. Det vart leir. Sjølv om vi kanskje hadde orka å gå litt til.
Camp dag 1. Sikilsbreen bak.
Kuldegrop og kjøkkenkrok. Smelting av vatn. Vinterleirrutinene skal lærast.
Tre personar i eit telt. Her er det berre å halde styr på armar og bein.
Godt å sige saman i dunsoveposen. Dette gjekk vel greit det? Eg klarte å miste kompasset i løpet av dagen, og kjente meg sur, irritert og fullstendig avkledd utan, men lite å gjere med det. I morgon er det breen. Sjølvaste. Framleis spent, og no er vi i gang!
Rute dag 1.
Grotli - Merradalsbotn 22,5 km
ca 550 høgdemeter opp
ca 300 høgdemeter ned
Åååååååå neiiiiii, må ikkje slutte å fortelje når det byrja å verte spennande!
SvarSlettFantastiskt fina bilder och intressant läsning från er tur! Mvh Susanne
SvarSlettO hoi! 3 spreke damer :-D opp og lese neste kapittel med ein gong.....
SvarSlett