Det lysna på veg over og vi såg kval frå ferga. Fleire "einslege" knølkvalar i roleg driv på fjorden. Vi køyrde rett til skulen på Vengsøya, parkerte, gjekk ut av bilen og BANG!! 7-8 knølkvalar går rett i lufta med gapet fullt av sild! DÅ vart det liv i leiren! HOHOII!! Vi står på stranda i over ein time og berre ser. Sandnessundet (over til Vågsøya) er ca 700 meter breitt, og det var fleire grupper med 4-5 knølkval i aksjon. Det var blåsing, vandring, og romstering. Med ujamne mellomrom var det eting og hopping og herjing. I begge endar av sundet. Det som var kult med å stå på land var at eg fekk meir oversikt over korleis kvalane jobba saman, og posisjonerte seg. Verdas beste kvalshow.
Høgdepunktet var då alle kvalane samarbeidde sør i sundet. Alle for dit, og det vart stilt. Veldig stilt. Vi visste at det var 20-25 dyr der som hadde komme inn frå alle retningar. Vi held pusten... DER!! Først 3-4 i veret - deretter kjem det ei lang rekke - snorbeint - 10-12 kvalar som går loddrett opp i lufta. Tett i tett, heilt synkront. Det renn vatn, sild, havet kokar, det er ein supertonnasje som deljar mot overflata, og nokre sekund seinare er det ingen spor.. RÅTT!!! Det ligna på bildet "Den siste nattverden" - berre med knølkvalar i hovudrolla.
Her må eg nok ein gong låne bilde for å vise kva eg snakkar om:
Knølkval kjem opp og et. Dette er ein kval. Gang med 10... - Foto: Espen Bergersen.
Vel verd å sjekke nettsida www.naturgalleriet.no
Knølkval som et på rekke. Foto: Bjørn Tore Sørensen.
Tenk deg 10 av desse, og at alle hoppar så høgt at sveivene viser.
Då vert det nesten slik:
Trengte ikkje padle med kval - denne morgonene kunne vi ha vassa med dei...
Kvalfrukost der ute
Etterkvart måtte vi berre komme oss i kajakkane. Vi spøkte litt med at det var vanskeleg å legge ut fordi sundet var så proppfullt med kval.
Fint å legge ut. I dag skulle eg padle Skim Distance - 5,85 m! (Den blå)
Synspunkt om akkurat det kjem nederst på innlegget.
Vi hadde ikkje før lagt ut før vi var omringa av knølkval. Etter ein times show frå land var det kanskje ikkje så overraskande. Dei er fine på avstand, men desse kom meir enn nær nok.
Ups. Rett mot oss.
Knølkvalen er elegant og fin når den rullar med ryggen og svømmer forbi, bles litt og kjem med ein elegant halefinne innimellom. Lekker. På 5 meters hald, framaifrå, der knølane, ruren og gapet vert nærare enn eg strengt tatt likar... Då er dei skikkeleg fæle og skremmande. Når ein fer dei nær, med halen på veg ned, veit ein liksom at dei har kontroll. Når dei kjem så nær og er på veg opp så trur eg at eg får dei i fanget. Stiv av skrekk.
Knøl - closeup. Foto: Miljøstatus.no
I alle fall. Vi la oss nærare land, for å halde oss ute av vegen. Flokken runda ute i sundet, og svømte under oss ein gong til. Ein stakk snuten opp rett framom kajakkane, seig nokre få meter tilsides for Linda og halefinna gjek ned mindre enn 5 meter frå akterenden til Jarle. Puls ja. No låg det ein heil flokk mellom oss og land. Det var i grunn ikkje planen vår, men vi la oss i flåte og såg det an. Det vart stilt. Det bobla med sild, 50 meter unna - BANG! 5-6 kvalar i lufta samstundes. WOW for ei oppleving! Det var skikkeleg kult å sjå silda koke i overflata i ca 2 sekund før angrepet kom.
Link til Espen sin film med fantastiske kvalbilde - verd å kikke på!
Arkivfoto frå Bjørn Tore Sørensen. Slik ser det ut når silda kokar og kvalen fråtsar.
Linda, Jarle og meg. Nesten kvilepuls.
Då måtte vi ta eit val. Ligge og herje med kval resten av dagen - eller padle tur. (Valgets kval, knis) Eg hadde lyst til begge delar. Verken Linda eller eg hadde vore på Musvær. Jarle skar gjennom. Tur då? Båling?
Etter meir enn to timar intens "kvaling"var det deileg å berre padle på tur. Flott landskap, ei lita kryssing og innover mot eit spennande landskap av skjer og holmar. Det er fastbuande her ute, som driv med fiske og geit (geitemjølk, trudde Jarle)
Mot Musvær
Ei fantastisk lagune (Mushola), med strender i alle endar.
Skjell og korallar i flotte fargar og fasongar - og i store mengder!
Musvær var ein nydeleg plass. Moderne driftsbygning. Fleire hus. Moderne traktor. Store kontrastar! Hit har eg lyst på sommaren i midtnattsol!
Koseleg med lunsj, bål, og gode greier. Livskvalitet. betre vert det ikkje. Kvalhistorier og andre historier.
Meir Musvær-lagune. Små svarte prikkar er sel. Det var minst 5 selar her og utruleg mykje fugl. Vi fekk høyre seinare at andre dyr trekk inn i slike område når fjordane er fulle av spekkhoggarar.
I været var det ikkje kval - og etterkvart vart det retur. Nærare Vengsøya var det kval og blest i massevis. Fjorden var og full av spekkhoggarar. På veg tilbake hadde vi to unike opplevingar då det begynte å verte ganske skymt.
Først kom ein einsleg knøl. Vi såg den langt ute i horisonten. Under - over. Under - over. Den kom roleg og hadde bein kurs. Vi hadde kryssande kurs med den. Tempoet til alle partar var slik at vi kom til å kollidere i kryssinga. - Vi padlar på og ser kva som skjer. Kvalen veik ikkje. Vi veik ikkje. Det begynte å verte spennande. Kvalen dukka rett framom og litt til høgre for oss. Vi padla på og trudde vi fekk han i rompa på veg opp for å puste. Då vi var 10 meter forbi dukka kvalen opp, rett bak oss til venstre, akkurat på linja si og held fram med stø kurs. Han hadde berre lagt inn eit ekstra minutt under så vi fekk padle over. Dei må ha stålkontroll.
Vi var heilt i rute og nær Vengsøya. -Vi rekk akkurat lande før det vert mørkt! God stemning. Då kjem det eit vræl frå Linda rett bak meg. Eg snur meg og ser ei gedigen halefinne rett bak hovudet hennar... Ho hadde fått selskap av ein einsleg diger spekkhoggar som omtrent la seg på bakdekk. Puh.
For ein dag. FOR EIN DAG! Tusen takk for turen!
Vi rakk ferga utan stress og utan særleg venting. Perfekt. Vi rakk kaffi i Stormgamma med fleire andre frå Stormgjengen. Dei hadde hatt like bra kvalopplevingar som oss, så det var ein høg gjeng med friske kjakar som flira og tømte termosane for dagen. Vi fekk drøfta viktige spørsmål som kva som flyt best av bamsemums og banansjokolade og andre padlerelaterte spørsmål. Veldig koseleg. Det er så mykje trivelege padlefolk her oppe at eg vurderer å finne meg eit vikariat i Tromsø.
Eg var fullstendig utslitt då eg kom tilbake til Kristin. Snop - sofa - TV! Ahhhhhh.
Kart over ruta. Ca 13 km totalt
Skim distance ja. Det var ein utruleg interessant kajakk. Den kjendes ikkje lang ut. Den kjendes heller ikkje spesielt tungpadla ut. Men eg hadde ikkje nok power til å nytte potensialet i kajakken. Så eg fekk på ein måte ikkje meir fart ut av "vanleg padling" enn det eg fekk ut av Skim differ.
Litt skuffande; kjøp av 6 meter kajakk kan truleg ikkje kompensere for trening, musklar og kondis.
Eg hadde rikeleg plass, men framleis god kontakt med kajakken. Med ein gong kajakken hadde fart framover kjendes den stødig som eit fjell. Med ein gong eg låg heilt i ro var den nervøs og urolig i rørslene. Uvant. Med last vert nok dette eit stødig slagskip uansett. Eg vart hengane bak dei andre eit par gonger, og det var utruleg artig å kjenne på responsen til kajakken. Jo meir eg gav på, dess meir gav den. Med Nukaen kjem eg til eit punkt der det ikkje er vits å spa på meir krefter. Det gjorde eg ikkje her... Og eg seig fort innpå dei andre att.
Kajakken låg snorbeint i både medsjø, motsjø og straum, med litt skegbruk. Litt kanting og den var utruleg manøvrerbar (også med skegen ute). Det var det som overraska meg mest. Kor utruleg lett den var å få på sving - om ein ville det.
Dette var MKII utgåva (større volum), og eg burde nok hatt standard. Om eg skal på verkeleg langlanglangtur nokon gong så må Distance testas nærare. Til trimkajakk/turkajakk for meg no er den nok hakket for stor. Eg var uvanleg lang i armane og sleten då vi kom på land. Det er truleg litt for høg og litt breiare kajakk enn vanleg som gjer at nye musklar vert sett i sving og vant teknikk vert sett på prøve. Utruleg artig å prøvepadle, og om ein er på jakt etter langturkajakk bør også mindre personar vurdere denne kajakken. Flott kajakk som osar av kvalitet. Det einaste eg fann å utsette var at plassen til lukene, altså ikkje sjølve åpninga, men plassen som var nedsenka på dekk, var for liten. Det var noko skikkelg herk å få på plass lukene (ikkje dagsluka). Dette har visst Skim justert på nyarare kajakkar.
Skim kajakkane vekst på meg dess meir eg prøvar dei.
Tusen takk til Alf på Alfa Fritid for lånet, og til Jarle for transport og tilbakelevering.
Etter heimkomsten har eg diskutert erfaringane med Mildrid. Ho er hakket sterkare (og betre padlemessig) enn meg og litt lenger i armane. Kanskje standard distance er den perfekte lange kajakken for ho? Men kva skal eg då matche det med??
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar