Appelsinhaugen eller Kolåstinden (1452 moh)?

Jentetoppturhelga 2013 i gang. Laurdag 13.april kunne deltakarane velje mellom to turar: Kolåstind og Sylvkallen. - Du skal ikkje på Sylvkallen! seier Kristin. (Og det har ho nok veldig rett i, så eg protesterar ikkje litt eingong) Då vert det tur mot Kolåstind ein gong til.

No har no eg vore der før, faktisk i går, så eg stressa ikkje så mykje med toppen. Eg heng no med til Appelsinhaugen, tenkte eg. "Marerittet" på veg ned i går sat framleis i minnet. Med ein stiv og støl og oppbrukt kropp så er det no ikkje så mykje å kave med.

 Ut på tur frå Standalhytta.

Nydeleg dag. Varmt frå start i i berre trøyene. Sjekk av skredsøkarane på veg ut av tunet. PIP, BLIIIP, PIP. Alt i orden her.

Anne-Marthe i Christer-løypa

I dag tok vi ei anna løype enn inn gjennom Porten. Om Bjønnanakken (?). Vi lærte om terrengfeller i går nemleg, og ingen protesterte på nokre ekstra høgde- og lengdemeter.

Fenna og Anne-Marthe - berre gla' jenter på tur!

Gjengen slit seg opp dei siste metrane til Appelsinhaugen. Minst like fint i dag!

Linda på Appelsinhaugen

Sola steikte, og haugen var full av folk. Vi hadde appelsinfotosession, facebookfotosession, fekk i oss litt frå matpakka og jobba med fregnene. Det er hardt med pause.

Endorfiner! Snø! Sol! Herleg!

Forma var uforskamma bra, og eg hadde ikkje kjent snerten av ei einaste lita krampe heile dagen. Det var liksom ikkje heilt råd å gje seg her? Eg fortrengte alle tankar om at "den som klyv opp må også komme seg ned att", og vart med vidare.

Opp mot Stretet (framleis ein drittplass..)

Det var faktisk veldig greit å gå turen for andre gong. No viste eg akkurat kor bratt det var, når eg skulle ha på hælløftarane og kvar dei fantastiske utsiktene openberra seg. Eg brukte mindre energi og kosa meg endå meir på turen i dag.

Anne-Marthe gjennom Stretet

På veg opp på platået. Foto: Anne-Christel 

Kolåstind. Foto: Anne-Christel

Populær koloss med aprilsignaturane på plass.

Sjarmørar på sjarmøretappa. Nordre Sætretind bak?

I dag gjekk vi heilt oppunder pinaklane. Kjempekule!

Anne-Christel var den tøffaste av alle, og erobra pinaklane på skikkeleg vis

Storkosar meg på tur!

Jentene og Gunnar målretta mot toppen!

Erobrarane

Sidan eg var på toppen i går, så tok eg det med knusande ro (og sparte låra til nedoverturen). Det var utruleg flott å sitte lenge like under toppen og suge inn inntrykk og utsikt. For ei herleg verd vi har her!

Mot Sylvkallen der den andre gruppa kosa seg i sola.

Hjørundfjorden. Slogen bak litt til høgre.

Mot Klovetind, Sula og Godøya

Rønnaug var ein suveren turleiar, og fann ei linje ned med mykje urørt snø. Det var fint føre på toppen og litt meir rufsete nedover. Eg kan framleis ikkje stå på ski, men det gjekk mykje betre enn dagen før. Låra vart normalt slitne, ingen kramper og slikt tull. Dagen starta med eit stort glis og klår melding frå Anne-Marthe: -Ej skal stå attme dej ej! Og det gjorde ho. Skikkeleg. 100%. Ikkje noko tull med den jenta nei. Over Bjønnanakken ned att og. Det var deileg å ta på fellene og gå litt oppover att. Siste nedkøyringa var og fin, men då var det HEILT slutt på kreftene. Kolåstinden to dagar på rad fungerar strålande. Eg var veldig nøgd med dagen.    

  

Nede ved hytta lukta det... ? Kunne det  vere...? Er det ikkje....

VAFFEL!

Drøs, lueproduksjon og oppsummering av turane i hytteveggen med EVAs perfekte vaflar... 

Jentetoppturhelg er veldig bra! Takk for flott tur og veldig kjekk helg alle saman! 

Kart over ruta dag 1 (gjennom Porten) og dag 2 (Christer-ruta)

Dag 2 ca 500 meter lenger i luftlinje, og ca 200 høgdemeter ekstra på veg opp.