Septemberrulla til Sygni sit som eit skot
Alnes er veldig fint. Alltid.
Alnes fyr
Vi fer inn på stranda. Surfar litt. Det er små forhold, men likevel ganske mykje futt i brenningane. Eg bommar på støttetak og veltar. Rullar opp. Lett. Vi vurderar. Det bryt litt nær land. Vi padlar ein runde og kjem tilbake. Betre forhold og meir surfing. Sygni veltar. Rullar opp. Lett. Ho treff ei svært bratt bølgje, og handterar det fint, sjølv om kajakken hennar står omlag loddrett då den forsvinn ut av syne for meg. Vi fangar surf, og sidesurfar.
Korte kveldar og dårleg form gjer at økta ikkje vert lenger enn akkurat passeleg. Høg på adrenalin, endorfin og andre ulumskheiter. Kajakkar i storslått natur der septembersola førebur seg på å gå i havet. Dette er ein milepæl. Eg kjenner det. Vi stoler på eigne ferdigheiter, vi veit kva vi gjer, og har ein plan B. Ingen treng ut av båten i løpet av ein times surfeøkt. Rullene sitt når vi treng dei, og ikkje berre når vi øvar. Surfing er både spennande og artig, men no er det og blitt trygt og greit, sjølv på ein dårleg dag. SJØLV PÅ EIN DÅRLEG DAG. Tidlegare var eg vettskremt i slike forhold, og då hadde eg både toppa formen og psyka meg opp i vekesvis. MILEPÆL!
På veg på jobb
Alnes hamn
Sliten, svett og lykkeleg. Opplada og påfyllt. Uteliv vart det denne fredagen og.
8 km + surf og leik.
Ahh!.. herlig.. Alnes lokker igjen.. Fint beskrevet og med flotte bilder som vanlig Lene.. :-)
SvarSlettHerlig herlig Lene <3
SvarSlett