Eg hadde klaga ein del på dårleg føre i Lofoten og desto finare puddersnø i Troms. Denne søndagen såg "The Ingrids" sitt snitt til å motbevise meg på ALLE punkt. Vi hadde vurdert litt att og fram og funne ei li der vi trudde det var bra snø. Sjølv om det betydde at vi måtte gå store delar av turen i skuggen. Og for ein dag det vart!! Det er ikkje akkurat noko hemmeleg skifjell det her, men det var INGEN som hadde vore der etter siste snøfall. Urørt jomfrueleg puddersnø frå vi steig ut av bilen og omlag heilt til topps.
Vi lagar våre eigne spor...
Utsikta mot Higravstinden og Geitgaljen var fabelaktig
Det går greit å gå i skuggen, når føret er knall og utsikta magisk. Vi held med vilje god avstand akkurat her. Med tanke på det som er utanfor bildet til høgre.
Eg gjekk dei siste høgdemetrane med stegjarn, medan dei andre gjekk med ski heilt opp. Kjensla då vi bikka kanten og fekk sola midt i fleisen var ubeskriveleg! Sjølve livet. Det var det vi kjente på.
Oppe så langt vi gadd å gå, ca 550 moh?
Sjølve Kistbergtinden på 661 moh bak der
Vi måtte ape oss litt og då....Vart reint øsne av vårsola.
Litt vemodig at tida i Lofoten snart var over. Det var berre å suge til seg inntrykk og utsikt.
Kongedag - kongeføre
Juhuuuu! Ingrid er klar for FART og MORO
Det vart pudderfest og straka vegen ned til bilen! Beste føret eg har opplevd i Lofoten NOKON gong. Kjempegøy!! Kanskje eg er i ferd med å verte ein skientusiast no?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar