Skarvegen og Raudtua (590 moh)
Skybankane låg i havet, så eg hadde teke med eit dekk, det minste eg har, og la i veg. Om ikkje anna fekk eg gå meg varm i barndommen sine dalar.
Raudtulia. Det gror att.
Eg har 1500 granplanter på samvitet eg og i denne lia.
Meir snø, og tankar om topptur vart skrinlagt ein gong for alle.
Kanskje eg finn hytta til Arne Magnus? (Eller kven det er som eig ho no)
Mot Lauvhornet og masta på Skalten
Eg fann hytta på 2. forsøk. Jammen var det attgrodd! Det som var store hogstflater då eg budde heime er no 15-20 meter høg granskog. Type tett. Eg kunne heller ikkje hugse den sjarmerande utedoen. Den var verkeleg flott! Akkurat slik ein ekte utedo skal vere.
Utsikt frå verandaen. Belgisk kakao og konfekt. Det er jul må vete.
Eg tok med meg bakken opp til Skarvatnet på returen. Det gjeld å nytte dei gløtta vi har med dagslys for tida. Det er ikkje vanskeleg å halde varmen med eit dekk på slep.
I brattaste bakken. Bildet jug, for det ser heilt flatt ut. Det er det ikkje. Vakker solnedgang og skyformasjon gjev ein god grunn for ein ørliten pause.
Oppe!
Når det berre er nedoverbakkar heimatt, kan ein koste på seg eit glis.
Skarvatnet og Talstadhesten
Solnedgang på Skarsetprærien
2.5 time trekking. 9,5 km ca 300 høgdemeter.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar