06.10 Skiløypene i området kjenner vi godt, men på beina er det nytt terreng. Frå Liasætra gjekk vi skogsvegen og skiløypa til Steinsetsætra.
Steinsetsætra
På Steinsetsætra går vegen gjennom klynga med gamle stølshus. Det langt nyare hyttefeltet ligg diskre i skogen rundt, med større og flottare bygg. Det var ikkje lett for oss å forstå kva sætra opphavleg vart brukt til.
I årsskriftet til Skodje sogelag (1998) står det at dei fleste av setrene i området var nemnd i matrikkelen frå 1723, og at mange av dei har vore i drift i alle fall frå 1600-talet. Driftsforma var mjølkesetring. Det vil seie at seterjentene gjekk opp om ettermiddagen, mjølka og sette kyrne på bås om natta. Om morgonen var det om å gjere å få gjort unna mjølkinga og få dyra ut att på beite, før fulle mjølkespann skulle berast ned til bygda. Stølane var som regel i bruk frå jonsok og ut august. På Steinsetstølen var det kyr og mjølking fram til og med 1985 før siste brukaren gav seg.
Ut i frå kart og terreng fann vi ut at det var greiast å gå vegen vidare til Skodjestølen. Skogen bar preg av å ha vore kulturmark, og vi prøvde å sjå for oss korleis landskapet ville vore med åpne slåttemarker utan granfelt og kratt.
Vel heime att fann eg ut at vegen vart bygd i åra 1935 - 1938 på dugnad. Alle gardbrukarane som sokna til Steinsetsætra og Skodjestølen måtte stille med 800 timar pliktarbeid, same kor stort bruket var!
Granalleen helsar velkommen til Skodjestølen.
Skodjestølen
Skodjestølen høyrer til gardane på Indre Skodje. Gamlestølen låg vistnok lenger vest, men stølen vart flytta hit ca 1890 (Skodje sogelag).
Vi syns det var rart at det ikkje var noko vatn eller bekk i nærleiken av stølen.
I sogeheftet har ei av budeiene delt minne frå ungdommen, då dei ein tørkesommar måtte gå ned til Fyllingsvatnet med vassbøtter og beretrau! - Det var tyngre å bere vatn opp enn å bere mjølka ned, fortalde ho. - Men vi var unge , hadde det moro og "takla alt" (Solveig Waagene, Skodje sogelag årsskrift 1998)
Vidare til Apalviksætra gjekk vi på tydeleg og god sti gjennom haustfarga skog. Det tok ikkje lang tid før vi snubla oss ut på ein stor og åpen setervoll, med mange små sel i halvsirkel rundt.
Idyll på setervollen. Eg såg lett for meg lyse sommarkveldar med ungdommar og spelemann og rømmegrauten på kok her.
På nedsida av vollen var det eit bygg som såg veldig gammalt ut, og ein dam som verka menneskeskapt. Dette har eg til no ikkje klart å finne ut noko meir om - legg gjerne att kommentar om du veit meir! Kva har dei eigentleg dreve på med her? Var det drikkevasskjelde? Isdam? Andedam?
Heimvegen la vi over Haugfjellet. Nydelege fargar, delvis gammalskog og myr. Vi var strålande nøgd med ruta og opplevinga!
9 kilometer - 3 stølar - flott runde!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar