Tripp trapp triathlon i Lysefjorden 2015

29.08. Idemyldringa starta i desember 2014. Mildrid var på leiting etter motiverande trimutfordringar. -Kva med Tripp Trapp Triathlon? spør ho. Først blånekta eg, men så kom eg på glid. Det var lenge til august 2015. 1. mars 2015 sendte Mildrid verdas største "tommel opp" på Facebook med følgjande beskjed: PÅMELDT!
Jacta est alea. 

We were participating in the triathlon "Tripp trapp triathlon" in Lysefjorden near Stavanger. The first leg is 25 km kayaking. The second leg is up 4444 steps along a hydropower pipeline. Than there is about 12 km hike over the mountain and at last 30 km cycling. I came in last, but still extremely satisfied with completing the run. We will be back to run again some day! It's a long drive to Stavanger, but we got to see a lot of friends and family along the way as an extra bonus. 

Tida flyg, vi rekk nokre testturar og eg fortrenger trøblete luftvegar og lite treningsgrunnlag. Mildrid kjøper seg ny bil som  er egna for transport av mykje utstyr, Nokre dagar før: Pakking, logistikk, fly, bil og etterkvart samling av troppane på Flesland. Ein mørk og regnfull kveld. Vi let telt vere telt og finn eit motell i sjangeren shabby. No er vi i gang! Frå Bergen er det nye og ukjente vegar, store ferjer og kjekk køyring. Marit møter oss med eit smil i Stavanger og tek oss rett på "godtebutikken" (Ut i naturen). Her treff vi folk som skal på "Tripp trapp" og får både tips og nervar... Med proppfull bil matar vi GPSen med Forsand. Inger Anita - som ingen av oss har møtt før - har invitert heile hurven heim til seg. Det ordnar seg for snille jenter!

M & M. Dagen før dagen. Spenna klar og ein smugkikk på Lysefjorden

I Forsand er det både hjarterom og husrom. Sofie viser oss rundt, og det er lett å verte glad i både folk og natur. Vi vekslar mellom den gode samtalen over kaffikoppen og anspent planlegging og pakking utover kvelden. To av oss skal delta, resten skal vere med å arrangere. Eg tullar med at det fort kan verte eit triHATlon.

Strålande morgon - og vi har flyten. Tidleg på plass, dobbelsjekk av utstyrsdepot til vekslingane. Trippelsjekk av at vi har med sko. Ei brødskive i kajakken medan vi ventar på starten.

Før start på Lysefjordsenteret

Nervane under kontroll - før start 

Padlarane kjem på vatnet - utsikt mot Forsand og Uburen (440 moh)

Lysefjordbrua. Her skal vi sykle over seinare på dagen. 

3, 2, 1 - PANG! Startskotet går, Folk stod på brua og heia. Vi hang godt med i bakre del av feltet. Surfskiene forsvann raskt av syne, og havkajakkane fann ut av styrkeforholdet seg i mellom. Det var ein flott dag på fjorden. Straumen var med oss, litt vind i mot. Skoddedis i klippeveggane. Svaberg og gråe fjell ramma inn fjorden og for oss eit heilt ukjent landskap. Det går jamnt innover med oss. Vi et litt sjokolade i farta. Etterkvart ser vi Preikestolen. Ikkje så imponerande frå sjøen i grunn. Vi har berre kart over inste delen, og eg lurer på om vi snart er framme. Det viser seg å vere eit nes til, men no har vi kontroll på kraftlinjene til neste gong. 3,5 time på padlinga - 24 km. 

Midt i Lysefjorden - vi ser slutten av padleetappa

Flørli - trappene rett opp bak kraftstasjonen

Flørli er ei typisk kraftverksbygd. Vi ser røyrgata frå sjøen. Ferja kjem inn og vi må improvisere ilandstigning. På land, skifte litt, joggesko, drikk ein Yt, gå på do. Vi tek oss tid her, for å vere budd på trappene.

Tripp trapp for alvor. Dei første tusen trinna går fort. Eg har starta i grenseland hardt, og må justere hårfint. Dei neste 500 trinna går greit. Eit knapt minutts pause og fotografering. Deretter går vi i kvar vår rytme vidare oppover. 3000 trinn og eg begynner å få trua på at det går. Vi heldt trøkket jamnt heile vegen opp. Eg brukte 1 time og 6 minutt på 726 høgdemeter og 4400-ish trinn. Mildrid tok meg med eit par minutt.

Effektive høgdemeter. Her er vi på ca trinn 1700

Rett i himmelen

Gammalt elveleie - artige svaberg

God utsikt til neste etappe

Vi la i veg saman over demninga og ned elveleiet. Sola varma og det sildra såvidt vatn mellom dei bratte og tørre svaberga. Det var skikkeleg artig å gå nedover. Vi såg over heia mot fossen og fjellet som er landemerket på andre sida. Heia var myrete, våt og tung å gå. Det er mykje små knastar og berg innimellom og eit krevjande terreng. Ingen sti og vi hadde fin kurs. Etter klokka burde vi ha nærma oss stien, og vi vart litt usikre på vegen. Eg fekk ikkje opp ruta på GPS-en og målretta folk sprang her og der litt høgare i terrenget. Vi tok ei sløyfe, fann eit tjern som vi kjente att på kartet og tok kompasskurs. Vips var vi på stien. Det kjendes ut som vi hadde brukt mykje tid og krefter. Det var i alle fall mykje lettare å følgje DNTstien vidare, og vi gjekk fort, småsprang såvidt og gledde oss til bollestasjon på Skåpet (Enkel DNT-hytte).

På Skåpet serverte Folkehjelpa bollar og saft. 4 km og 400 høgdemeter nedatt til syklane. Det hadde begynt å regne og etterkvart hølja det ned. Stien bestod av vekslevis sleip gjørme, glatte røtter og runde våte steinar. Vi småsprang heile vegen frå Skåpet og ned. Drittetappe. Eg har aldri vore så glad for å sjå ein sykkel før. Ved syklane var vi gjennomblaute og det freista lite å skifte eller ete. Vi heiv oss på syklane og Mildrid for i frå. At ho er råare enn meg på sykkel var vi begge fullt klar over, Eg trakka nedover bakkane og vart etterkvart HEILT tom i kroppen. Kramper i leggane, i låra, akutt "muskelsvinn" og generell dyster stemning. Eg hadde mest lyst å gå av sykkelen i nedoverbakke. Regnet gav seg og eg heldt ut. Etter to skikkelege kneiker kom eg på kjente vegar ved Forsand, og det hjalp både på humøret og føtene. Eg fekk i meg litt vatn og kroppen vart litt meir på lag over Lysefjordbrua og ned til senteret. Eg vart passert av eit par karar rett før mål. Der stod Mildrid og heia! Eg var kjempenøgd! Det var berre SÅ kjekt å trille under MÅL-banneret. Eg var sist, greit nok, men verken knekt eller utklassa. Den personlige sigeren var stor, og det einaste som betydde noko! Sliten, men ikkje død. Fullført. Tørre klede, mat og vi svevde rundt på parkeringsplassen ei stund. Høge på oss sjølve, endorfiner og meistring. Det var heilt klart for oss begge at vi må gjere dette om att ein gong. Nytt mål om å knipe ein time på tida. No veit vi kva det går i!

I MÅL!!! (Foto: Mildrid)

Kart med GPS-track

Tripp trapp triatlon 2015 bestått. Stavanger Turistforening fortjener mykje skryt for eit profesjonelt og vellukka arrangement. All logistikken med kajakkar og syklar gjekk som ein leik, Det var folk på dei rette plassane for vekslingane og tryggleik. Alle arrangørane var blide, heia og laga god stemning.

Arrangørane representert ved gjengen på Flørli

Foto: Stavanger Turistforening, Fjellsportgruppa

Formen dagen derpå? Ikkje verre enn at det vart strandtur og hoppebilde på Hellestø med Marit.

M & M. Dagen derpå. Feistein fyr bakerst der. Neste gong?

Kristin inviterte på bollelunsj, som smakte fortreffeleg. Latterkulene rundt bordet med Kristin, Trond Egil og Siri var topp restitusjon. Restitusjon del 2 tok vi på Manger folkehøgskole saman med Olea, eit veldig hyggeleg innslag på veg heim. For å vere heilt sikker på å komme heim kjempeseint og utslitte for vi innom "godteributikken" God-tur og testpadla Rockpool taran og Pilgrim expedition. Det kjem vel meir om det seinare på bloggen tenker eg..  

Hillevåg ullvarefabrikk - nok ein "godteributikk". Folkehøgskulecamping for "gamle" damer på Manger. 

Glitterkajakk på taket og triathlonfakter luktar 40-årskrise i følge ungdommen, men det har vi vel aldri nekta på.  

Dum vivimus, vivamus 

Link til Mildrid sin blogg frå turen

Jønshornet - endeleg!

21.08. Det vart ein pangstart på jobb etter ferien. Då kom også sommaren. Alle rundt meg gjekk på toppturar, bada og kosa seg. Eg tok morgonflyet til Oslo for heildagsmøte. Fredagen kom og NO KUNNE EG VERE MED PÅ TUR!! Då var det ingen som hadde tid. Typisk. Eg kan vel gå på tur for meg sjølv, når det er slik det skal vere. Øvst på ønskelista stod Jønshornet (1419 moh).

Hiking on my own to the Jønshornet mountain. Great trip. I've wanted to go here for years. A perfect sunny day to really enjoy the steep hills and spectacular cliffs in the Molladalen valley. 

Einsleg vandrar. Fint frå første steg frå Barstadsetra.

Sommar og taggerekkefjell! Dette kan eg like!

Molladalstindane

Molladalen. Første gongen min her. 

Molladalen er eit lett tilgjengeleg og ynda turmål så det er litt rart at eg ikkje er her oftare...

Ruta er rett fram og opp til venstre for snøfonna. Effektive høgdemeter borti der.

Råe fjell

Heftige formasjonar

Middag i bakken. Laks med mangosalat. Heilt grei utsikt. 

Eit par karar for forbi medan eg åt middag. Han eine hadde vore oppe før, og eg innrømte høgdeskrekken. Det går mange historier om kor luftig det er og ikkje er å gå på Jønshornet, så eg såg det ikkje som eit nederlag om eg måtte snu. 

Høgdemetrane gjekk fort, det var lett å finne vegen, og nye fjell dukka opp på alle kantar.

Molladalen og Middagstinden langt der nede

Oppsann! Her bikka eg kanten. No skulle eg til venstre, men rett fram er ryggen om Rametinden som alternativ rute ned. 

Ryggen var spennande men eg tykte ikkje den var spesielt utsatt. Det var eit par plassar der det var smalare, og litt klyving, men eg kom meg greit forbi. Eg såg karane framom meg kaste eit par kontrollblikk om eg kom meg over dei vanskelege partia, og det var hyggeleg av dei. Eg fekk krampetendensar i leggane siste biten og det var skikkeleg irriterande!

Her er den smale ryggen ein må over. Eg kom opp frå venstre og har gått på ryggen på "snøsida"

Yess! Oppe! Kjempenøgd. Krampene gløymt!

No var det berre å ta bilde og krype gjennom holet og opp heilt på toppen bak meg.

Fjellheimen lag på lag

Topp utsikt frå toppen. Randers topp nærast trur eg?

Dei trivelege karane frå Hjørungavåg hadde teke matpausa på toppen og vi prata om laust og fast. Dei skulle ned andre vegen og etter ei samla vurdering fann eg ut at det var lurt å henge seg på. Både for selskapet og HMS-en. Det låg skodde i havet og eg var usikker på kvar ho hadde tenkt seg. 

Frå toppen kjem ein seg greit ned gjennom dette holet.

Vi held langt til høgre på ryggen mot Rametinden, og fann både tauet og stien. Det er mykje trakk lenger til venstre i dette området, men då kjem ein ut i lausare ur og sidebratt terreng. 

Mot Rametinden. Svinetind til venstre. Festøykollen bak. 

Siste blikk opp mot Jønshornet frå Rametinden. 

Flott tur og etterkvart i hyggeleg selskap! Kjekt med ein heilaften i shorts på fjellet. Ikkje så gale luftig som eg frykta, men folk må kjenne på kvar grensa for luftig går for eigen del.  

GPS'en viste 13,3 km - 1410 høgdemeter og 4 timar og 11 minutt gangtid. (+ 1,5 time stopptid. Middag, fotografering, pustepause..)

Guttetur til Ulla fyr

15.-16 august. Gutane hadde endeleg fått trua på telttur, og eg fekk vere med. Ulla fyr, eller rettare sagt: Ulla REV var målet. Laurdagen kom, veret var fint og surfevarselet var formidabelt! Det var vanskeleg å tru då vi la ut på flatt hav, men tung gammal sjø reiste seg mot skjer og grunner lengst ute.

This weekend we set off on our first kayaking/camping trip. Hopefully not the last. We headed north to the lighthouse of Ulla. From the Surf-forcast: Ulla is an exposed reef break that is often working and works all around the year. Tends to receive distant groundswells and the ideal swell angle is from the northwest. Good surf at all stages of the tide. The location means that it never gets crowded. Beware of rips, rocks. Great fun, though the surf on the reef was out of our league. 

Magisk lys og lovande dag - start i Mallavika på Vigra

Kryssing, og og ny kryssing. Skarveberg og vi nærma oss..

Det artigaste på veg over var ein flokk lyrar som var på jakt etter småfisk og hoppa og byksa rundt kajakkane våre ei stund. Teist, havsule, krykkje og skarv såg vi og.

Ulla fyr i sikte

Lunsj i solveggen på nausta. Kenneth tek ansvar så det vert nokre bilde av meg og.

20 bridgedamer hadde leigd fyret for helga, så vi nøgde oss med ein snarvisitt. Link til utleigeinfo Ulla fyr. 

Ulla fyr og revet som ei kvit stripe ut mot skjeret der ute. Full flo, og dette såg no greit ut?

Sommar og sydenstemning på berga ved fyret, varmen slo i mot oss frå steinen. Vi måtte hoppe litt rundt, og sjå etter teltplass. og nyte. Vi har ikkje vore mykje plaga med sommarvarme i år. 

Quiz: Kvar er dei to innfødte?

Idyll. Ulla fyr med tilhøyrande fyrmeisterhus. 

Vi for ut på Ullaholmen, fann leirplass og heiv all bagasjen ut av kajakkane. No var det tid for surf og leik! Vi for rett ut på revet.

Jason sjekkar ut. 

Revet. Stort. Det er to padlarar på bildet. 

Eg hadde nok sjølvinnsikt til å halde meg unna. Stort, buldrete, rotete. Kjekt å sjå, på trygg avstand. Vi vart ikkje så lenge her ute, for det var i grunn ikkje forhold for kajakkleik for nokon av oss. 

Litt rufseri. Det var berre det at kvar gong det slo over var det meir som Niagarafossen som kom straumande.

Skjeret vest av Ullaholmen. Fasinerande tønnebølgje. 

Vi snakka litt om å surfe på kanten av den her. Det var stor skilnad på setta, så dei MINSTE bølgjene var handterlege. Eg prøvde å få det ultimate tønnebølgjebildet då eg brått såg noko kjent der borte i veggen..

Turkis vegg med ein bitteliten dæsj raudorange padlar

Zoom. Jason er der. Jason vil eigentlig ikkje vere der. Vi er førebudd på å plukke småbitar..

Det gjekk bra, men hovudpersonen fortalte at det kjendes som å få eit piano veltande over seg. Vi for vidare. Point taken. 

Kenneth

Vi fann eit lite skjer der det reiste seg ei relativt snill bølgje. Den reiste seg fleire meter, og det kjendes som å få ein husvegg i ryggen, men her hadde vi mykje moro ei stund. Eg slit med timinga på slike brott, men hadde ein skikkeleg surf som var knallbra om eg skal seie det sjølv. Eg hadde og ein skikkeleg velt med ei påfølgande god rulle. Alt i alt måtte eg ut av kajakken berre ein gong i løpet av dagen. Bra dag!!

Jason

Holsvoltne returnerte vi til basen. 

Stemningsrapport frå dammen.  

Teltplass med utsikt - eg såg heilt "heim" til Skarsettinden. 

Møblering av leirplass

Tørkesnor

Fin leirplass og breie glis etter ein flott dag på sjøen. Gutane køyrer litt meir stil på tur enn eg er vant med. Møblert leirplass, tørkesnor, glas til guinessen. Vi har noko å lære her jenter!

Ulla fyr og heilt til høgre heilt bak skimtar vi Storholmen. 

Ein flokk havsuler underheldt oss og stupte etter kveldsmat i sundet. Ein billion knott heldt oss med selskap. Det var heldigvis rikeleg med ved så vi klarte å halde bålplassen leveleg. Med bål vart det kokekaffi, og sakte men sikkert vart det blåtime og seinsommarkveld. 

Søndagen starta grått. Frukost og fyring for å halde knotten frå livet. Ein liten mink på besøk. Det såg ut som mindre forhold så vi måtte sjekke tønnebølgja på nytt.

Tønnefasong i dag og. Klok av skade, ingen kajakkar i "tønna"

Det var i grunn ikkje supre forhold noko stad, Det vart enten for stort eller for lite. Eg hadde ein veldig fin piruett med baklengssurf på eit brott. Vi surra rundt fram til lunsj og koste oss med å vere ute, på ny plass og ha fri.  Siste holmen før lunsj var det eit par stykker som berre skulle gå innsida. Eg høyrde det dunka, men fekk ikkje sjå resultatet før vi kom på land.  

P & H Delpin slo opp at den gamle "idrettsskaden" sin

Kvikkfiks med gaffa. 

Skarv på heimveg.

Skarv, ørn og laaaange kryssingar i grått landskap på veg heim. Av ein eller anna grunn var det seigare enn dagen før. Eg har tenkt at Ulla var så langt unna. Vi brukte ca 2 timar frå Vigra til Ulla, og det same på returen. Heilt overkommeleg med andre ord. Strålande padling og kjekk helg!

Kart

GPS- info med surfing: 

Dag 1:  25 km Snittfart første time: 6,5 km/t

Dag 2: 18,5 km Snittfart siste time: 5,9 km/t

Då eg kom heim var eg "sjøsjuk" og golvet gynga resten av den kvelden. Dønning skal ein ikkje spøke med!