3.-5 oktober. Fredag 14.00. Gliset gjekk heilt rundt, og det kjendes ut som julaften! Endeleg skulle eg på Nordøyane med kajakk! Mildrid var klar, eg var klar, vermeldinga sa MYKJE VER og vi lurte bittelitt på om vi var heilt galne.
Fredag 17.30. Harøya, Morsund. Liten kuling og regn. To stk kajakkar. To stk tørrdraktkledde bestemte damer. Skyminga var allereie i gang. No spørs det om undersøkingane i forkant held mål. Kart og satelittfoto var grundig studert, og vi hadde trua på å finne ein grei teltplass på øyene vestafor.
Det var i grunn akkurat slik.
Tungt å padle i motvinden, men greit. Etter ei stund smatt vi oss inn mellom holmar og skjer som tok litt av for veret. Sandbotn og grunner så langt vi kunne sjå. Først såg vi etter strender. Etterkvart såg vi etter mogleg leirplass. Då vi fekk tenkt oss om såg vi etter livd. På Høgværholmen er det eit bittelitte plantefelt. Det vart vurdert som kveldens beste leirplass. Vi var i land og oppe med telt og tarp før det vart (heilt) mørkt. Knakande god berekning.
Vindmøllene på Harøya hadde nok å gjere.
Kart fredag. Morsund - Høgværholmen ca 3 km
Laurdag morgon. Ny dag - nytt håp!
Frukost i tarpen.
Kjekt med tarp når det regna og bles, og det var rett så triveleg inne i buskaset der. "Restauranten" var det ingenting å seie på, både middag og frukost smakte fortreffeleg!
Vi var inne i ei slags lagune, eit stort basseng med små øyer og store holmar på alle kantar. Det var 1-2 meter djupt og sandbotn stort sett over alt. Dette er kanskje det næraste ein kjem Bulandet (eller Smelværet) på desse kantar, og eit utruleg flott område for padling.
Mildrid i laguna
Innover frå Uksnøya
Berre ei av øyene er bebygd, og vi sette kursen mot huset. Vi såg store flokkar med villsau, og brått var det folk over heile øya. Det var sankedag, og skjebnestund: Vere her ute over vinteren eller vere med båten til slakteriet..
Bortover her fjæra vi inne og kom ikkje gjennom. Så då måtte vi snu og ta runden rundt Uksnøya på sørsida.
FOR EIT HUS!
Tunet på Uksnøya
FOR EIT HUS!
Jadda, eg veit at det vert mykje bilde, men dette huset fasinerte meg berre so aldeles. Her ute kjempa folk med ver og vind og overleving, men hadde likevel områdd seg til å skaffe arkitekthus.
Det løya og vi runda øygruppa på yttersida.
Uksnøyasiluetten frå nord.
Mildrid i stråleglansen!
Lyset skifta, veret skifta, og det var mange årstider kvar einaste time. Vi tok oss ein sommerleg lunsj i Uksnøy-været før vi sette kurset vidare nordover. Hit skal vi tilbake! Rått på yttersida, idyll på innersida.
- Tenk om det er ein spekkhoggar her! Mildrid drøymer høgt. Vi låg i jamt sig nordover, sola varma og livet var ganske greit.
-Der er det ein stein som viftar med halen. -HÆ? Jauda, steinane viste seg å vere ganske så levande.
Stein... - med hale på!
Vi padla ganske nær og let oss drive sakte og lydlaust forbi. Selane tok livet med ro i sola, slest litt med kvarandre, bjeffa og seig etterkvart ut i sjøen. Ein gjeng "ungdommar" stimla saman omlag 15 meter frå kajakkane. Dei følgde oss etterkvart som vi dreiv avgarde, og hoppa og byksa rundt oss. Det var særleg ein leik dei var gode på: Sjå kven som torde seg nærast, og når den som var nærast fekk nok, skulle alle synkront dukke med eit stort plask. Dei vaksne gadd ikkje drive på med slikt, dei velta seg opp på steinen sin att før vi hadde begynt å padle vidare.
Sel
Sel II
"Vasse" i sel
I mangel på spekkhoggar var det heilt greit med ein selkoloni. Vi takkar for den.
Gåsøya. Her var det og villsau. Og tid for lunsj.
Fin krabat i stranda. (Kan det vere ein dobbeltbekkasin?)
Gåsøya hadde fin strand på austsida. Innover mot fastlandet. Romsdal sett frå sjøsida. Uvant vinkel.
Det var varmt, sikkert meir enn 15 grader. Brått var det heilt vindstille og lummert. Trykkande. Verda vart grå og mørkeblå. Vi var i tvil. Ona eller ikkje? Ver-sjekk på mobil med Jon Oli. Det kjem vind, men ikkje før seinare. Vi la ut med kurs for Ona, og hadde Seterøya som plan B. Vi kom ut i sundet mellom Håværet og Seterøya og måtte bestemme oss. Det var fine forhold framom oss. Ikkje mykje vind, ikkje spesielt stor dønning. God sikt. Bak oss låg det ein mørkeblågrå vegg som kom faretruande fort nærare. Eg kjende 10% tvil. Ikkje tvil om vi ville greie det, men tvil om kor lurt det var.. 4 km opa kryssing, med lite moglegheit for plan B. - Kjenner ein tvil så er det ikkje tvil! - Mildrid er bestemt, og vi set kursen rundt Seterøya. Litt dønning og storsjø kan vi no kjenne på.
Ona. Så nær, men likevel så langt unna.
Faretruande vegg
På Seterøya ligg det ei knøttlita vik med fin sandstrand og gapahuk. Bortimot verdas beste teltplass. Etterkvart så fann vi ut at bukta låg i le for det meste av vindretingar her ute og. Litt antiklimaks når Ona var ute av bildet, men etterkvart fann eg turgleda på ny øy. Her var det villsau, fråflytta bruk og veldig fint.
Leirplassen på Seterøya
Rundtur på øya.
"Veggen" forsvann, sola gløtta fram og alt var berre fryd og gammen.
Uansett kva øy ein er på er det kjekt med leirliv. Vedsanking i dagslys og middagslaging i skyminga. Det var utruleg varmt, og etterkvart tok floa den påtenkte bålplassen vår. Gasslampe, middag, kaffi, dessert, vi lei ikkje stor naud. Høgdepunktet om kvelden var nok då vi tok med "stolane" våre og sette oss på toppen av øya, skrudde av lyktene og såg ut i svarte natta. Husa på Ona, fyr og lykter som blinka i leia, Skip som gjekk forbi. Ein oljeinstallasjon der heilt bakerst? Gløden frå "Ormen Lange" i aust. Det var fint.
Kart laurdagen. 24 km padling.
Det kom vind, og det kom mykje i løpet av natta. Om morgonen vakna vi til frisk bris i frå nord og ein nydeleg soloppgang! (Men med vermeldinga i bakhovudet så førebudde vi oss på andre bollar)
Soloppgang frå ein suveren teltplass
Ferga Kvaløy held liv i Øyriket. Sola varma. Eg veit ikkje om ho eigentleg varma, men lyset var fantastisk i seg sjølv.
(Det vert alt for få soloppgangar. Eg bør kanskje stå opp tidlegare..?)
Før vi var klare til avgang hadde frisk bris i frå nord blitt til liten kuling frå sør. Eg hadde proppa meg med Mildrid sin eminente havregraut, med kanel, sukker, tørka eple og morr til frukost, så eg var klar. Mildrid var klar. No får vi testa oss. Her hadde vi plan A, B og C tilgjengeleg, så det var berre å teste vindkondisen.
Teambilde for dagen!
Tekst for padlenerdar (om du ikkje er padlenerd, scroll til neste bilde):
Det var tungt men greit over til Finnøy. Vi hadde framdrift, og held 3-4 km/t. Ein pust i hamna gjorde godt. Eg bytta til grønnlandsåre. Det vert meir arbeidsøkter enn tur på slike dagar. Vi padla på innsida av Finnøya og moloen sørover. Kanskje litt mindre sjø, men framleis sterk motvind. Det vart meir vind, og nokre rosser tok godt tak. Eg var lang i armane då vi kom til Steinshamn, men grønnlandsåra gjorde susen. Det var ei verd av skilnad i høve vindfanget i ei vanleg åre. Sjokolade og kort rast i kajakken i hamna. No skulle vi på yttersida. Det verka som det løya litt, og det såg bra ut. Vi la i veg med godt mot. Etterkvart såg vi lykta på Marøya, rett ved bilen. Det var omlag då det begynte å skru seg til. Det kom ikkje som kast i starten, berre jamt meir vind. Mykje vind. Eg kjente framdrifta gjekk ned til eit minimum, men det var framleis greit. Så begynte det å komme kast. Så mykje vind trur eg knapt eg har padla i før.
I Råvika var det stopp i framdrifta mi. Vi for inn i vika og samsnakka litt. Mildrid hadde meir å gå på, og eg var heller ikkje utslitt, det var berre ikkje nok kraft til å stå i mot. Skal vi gå i land og vente? Ut i frå dei vermeldingane vi hadde fått skulle vinden ta seg opp i tretida. No var klokka halv eitt. Ny sjokolade. - Vi gjer eit forsøk til, seier eg. Vi hadde snakka om tauing, for å halde oss samla og for at eg kunne dra litt nytte av superkreftene til Mildrid. Utpå att hadde det IKKJE løya. Eg padla på, og kom ikkje av flekken. Mildrid knepte på tauelina, men med kort tau. Vindbølgene hadde bygd seg opp, og vi skjønte fort at vi trong langt tau. Det sekundet det tok å løyse ut tauet hadde vi blese heilt opp i svaberga. Her var det berre eitt å gjere. Padle som ein gal baklengs, snu og komme seg innatt i vika.
Det var berre 4 km til bilen. Eg såg at eg ikkje hadde nok styrke til å padle ned der i den vinden som var. Realistisk sett, sjølv om det var litt surt. Ingen av oss hadde spesielt lyst til å vente i vika. Det ville vere venting på ubestemt tid i timesvis. Så då vart det plan C. Vi snudde, surfa innatt til Steinshamn og ringte etter taxi. Det er jo greit å støtte det lokale næringslivet og. Det tok oss ca 5 minutt å surfe 1 km nordover att. Det er første gongen eg har opplevd at kajakken vil snu seg opp mot vinden sjølv med full senkekjøl ute. Spennande og artig. Risikoen var liten, om vi ikkje meistra forholda hamna vi greit i land og med kort avstand til veg og hus.
Eg tok ingen bilde i vinden, så har "lånt" eit par frå Mildrid for å illustrere:
Innover mot Finnøya. Motvind. (Foto: Mildrid)
Surf nordover att etter at vi snudde. (Foto: Mildrid)
Taxien kom, bilen vart henta og vi parkerte først i fergekøa. Då skein det opp, vinden løya, og det var reine sydenstemninga. Søndagsmiddagen vart Real i sola, og det var heilt surrealistisk at eg måtte snu ein time før på grunn av at eg ikkje kom meg av flekken.
Happy ending. Syden a la Harøya.
Fantastisk tur, mykje ver og mykje tenking. Eg synes vi er knakande gode på ruteval og utfordringar utan at det går ut over tryggleiken. 10 km på 3 timar. Denne dagen var det nok til at eg både var litt mørbanka og godt nøgd. Fantastisk padleområde, men eksponert og vindutsett. Vi hadde sett med sjølvsyn kor fort det skiftar, og kor godt austavinden fekk tak på innsida. Nordøyane og øyriket i Romsdal har mykje å by på - hit skal vi fleire gonger! Takk for ein strålande tur, Mildrid! God stemning og godt samarbeid i både stille og stiv kuling!
Kart søndagen. ca 10 km padling
Alle vindpåstandar er ut i frå faktiske vindmålingar på Ona. For padlinga på yttersida er det nok representativt.
Vindmålar står på ønskelista.
