onsdag 31. januar 2018

Signalhornet (627 moh) og Skolma (635 moh)

21. januar
Broddetur frå Brandal til nordenden av Hareidlandet. Både Synnøve og eg ser rett på Skolma heimanfrå, og sidan eg ikkje har vore der før, passa det godt denne søndagen.

På skogvegen frå Brandal var det isholke og mørk skog. Etterkvart kom vi opp i småskog og opnare lende og snø som ikkje bar oss. Håpet var skikkeleg skare på snaufjellet. Det vart ikkje så hardt som vi trudde, men i alle fall betre føre dess høgare vi kom. Det hadde ikkje vore betre verken med ski eller truger, totalt sett. 

Det var mykje merkepinnar overalt, som vi følgte i grove trekk. Vi tenkte vel eigentleg å gå over Grøthornet til Skolma, men det viste seg i ettertid at vi hadde vore på Signalhornet og Skolma. Signalhornet er jo ein mykje tøffare topp å ha med seg på vegen, så vi klaga ikkje på det.

Drittføre, men vi kom oss gjennom einebeltet. 

Fjordkrysset Storfjorden/Vartdalsfjorden

Skolma bak der

Flott varde på det som viste seg å vere Signalhornet. 
Perfekt timing med at snøbyga kom medan vi satt i le bak varden. 

Runde i horisonten

Utsikt sørvestover frå Skolma. 

Godøya frå ny vinkel. Godt å sjå at det er litt sjøtransport i aktivitet på ein søndag. 

Standardoppsett vinter viste seg å vere veldig likt frå topp til tå denne dagen! 
Broddar og varmeskjørt er god kombinasjon! 

Frå Skolma over Signalhornet mot fjella i Ørsta
 
Synnøve ser heim mot Ålebyen

I posisjon for kjapp retrett ned i skogen og den trange dalen - før ferja heim!

Nye toppar, frisk luft og ein herleg søndag!

mandag 29. januar 2018

Båling på Bondalseidet med ski i alle variantar

19.-20. januar
Desperate etter å komme i gang med 2018, friluftsliv, båling og uteliv starta vi på Bondalseidet seint fredag kveld. Therese hadde med hundane og vi starta med nordisk pulkdrag innover turløypa, noko som var heilt nytt for både dei tobeinte og dei firbeinte.

Like ved turløypa fann vi ein fin leirplass. Hundane vart stalla opp, og vi tok alle dei praktiske gjeremåla; bålgrop, presenning (Therese) og hengekøye (til meg). Det vart midtnatt før vi seig i hop ved bålet, med snop, stjernehimmel og skitprat om laust og fast. Helgekjensla seig på og det var meir enn verdt alt stresset med å komme seg avgarde. 

Nordisk oppsett: Hund - pulk og meg til slutt. 

Hengekøyevinterovernatting 

Variant av gullrekka på fredagskvelden..

Kva skjer eigentleg her? Skal vi vere her? Hundane roa seg, men var ikkje heilt sikre på kva vi heldt på med.  

Hengekøye er superkomfortabelt, men litt kaldt. Eg må jobbe med nokre kuldebruer i sidene. Gadd ikkje å legge meg INN i fjellduken, hadde den berre oppå, og det angra eg litt på. 
Therese låg med hundane under presenning. Ho måtte forklare dei at grønlandshundar KAN sove i snøen, og at liggeunderlag er berekna for folk. Mykje læring på alle med andre ord.   

Morgonstund med bål, kaffi og ostesmørbrød. Ikkje snargjort, men veldig veldig koseleg!


Laurdagen var rett og slett strålande! Det var mykje folk i turløypa og vi var spente på korleis vi skulle handtere pulkar, hundar og oss sjølve. Vi starta difor med rein snørekøyring til Åmskaret for å varme opp dei tobeinte og få ut noko øs frå dei firbeinte. 

Berre lekkert!!

Det er utruleg kjekt å suse avgarde, berre med eit og anna stavtak, bak ein hund som dreg med liv og lyst. Effektivt og artig!
Hundane var eksemplariske og vi kom oss ut med pulkane og etterkvart. Det å ligge bak ein pulk og styre er ikkje berre lett. Det liknar litt på å rygge med tilhengar. Øving gjer meister, og eg treng verkeleg å øve litt meir på å plassere meg bra opp mot hund og pulk. 

Anders henta hundane, og sidan vi var i posisjon tok vi skitrekket opp Nottane og gjekk vidare opp mot Veirahaldet. Vindpåverka og hardt, iskaldt, men nydeleg utsikt! 


Hit! Fantastisk utsikt over mange av dei kjende toppane i Ørsta


Veirahaldet


Svusj ned att - dårleg føre på fjellet, bra føre i trekket.

Innhaldsrike 18 timar på Bondalseidet. Her ligg det godt tilrette for mykje og ulik aktivitet. Vi er heldige som har slike nærmiljøanlegg og område rett utanfor døra. Det er ikkje alltid turen treng å vere så lang for å vere innhaldsrik!  

tirsdag 9. januar 2018

Fjellskitur til Frostadtind (801/807 moh)

8.januar

Eg har gledd meg i lang tid til lykteturar på ettermiddagane. Endeleg var vi i posisjon!

Snap frå Synnøve - som også stilte med ferdig middag rett etter jobb! 

Pust og pes. Eg fekk fullstendig blodsukkerskjelv i starten på turen, men det kom seg. (Foto Synnøve)

Eg gjekk med kortfell heile vegen. Vi gjekk etter eit ekstremt godt lagt trugespor og kom etterkvart opp på det som vi trudde var høgaste toppen. Her stod det ein diger varde, som eg ikkje kunne hugse frå sist vi var her. Og varden minna mistenkeleg om den som står på Stortinden (801 moh) Enten er det fleire vardar her, eller så er vi fullstendig forvirra på kvar vi har vore når...

 
Toppen! 

Sesongopning fjellski - sjekk! 

Herifrå gjekk det berre ein veg. Begge sine "monsterlykter" vart sett ut av spel (gløymt batteri + teknisk svikt). Føret var elendig. Vi ploga ned halve vegen på NESTEN gjennomslagsføre og nesten utan lys. Det gjekk stort sett greit å halde seg på overflata om ein var veldig forsiktig. Siste halvdel var det skikkeleg kram snø og gjennomslag. God trim på lårmusklane. 
Mykje læring. Behov for oppgradering på lys-fronten. 

Konklusjon: Sesongen er i gang - form og føre kan berre verte betre! 

11,25 km t/r og ca 550 høgdemeter i følge endomondo. 

lørdag 6. januar 2018

Høgsvora på ski

6.januar

Endeleg vart det Høgsvora (1163 moh) på ski på meg! Det vart mykje ver, og vi kom oss ikkje heilt til topps. Kenneth er heldigvis lommekjent her og har dessutan innebygd GPS.  Vi fekk spadd oss ventegrop og det vart no rett så triveleg. Kongeføre! Med veldig dårlig sikt tok ikkje skikøyringa heilt av. -6 på parkeringa, sikkert -10 på toppen og frisk bris. Vermeldinga var opplett utover dagen - den såg vi veldig lite til. Flotte slake bakkar, så hit vert det fleire turar!



Teambilde! (Foto: Ann-Kristin)
God stemning trass ver. Bittelitt lys innimellom, så nokre svingar vart det. 

Glimt av opplett då vi nærma oss bilen. Høgsvora til høgre bak. 

fredag 5. januar 2018

Sukkertoppen - sesongopning med Synnøve Lundes uteskule

5. januar Proppfulle av julemat og nyttårsforsett heiv vi oss avgarde rett etter jobb. Magisk blåtime over Ålebyen. Broddar var eit must på den tjukke ishella i stien. Stjerna lyste så fint over byen og det var som vanleg eit nydeleg rundskue i frå toppen. Tursesongen 2018 er med dette offisielt opna! Returen gjekk vi ryggen heilt ut til rundkøyringa, og der var det potensiale for både det eine og det andre utover våren.

Blåtimen over Ålebyen

Stjerna lyser på åskammen

Flott utsikt over byen frå "medalja si bakside". 

Retur ned ryggen. 
Totalt 5 km og 200 høgdemeter.